مایکل کنجی "مایک" شینودا (متولد ۱۱ فوریهٔ ۱۹۷۷(۱۹۷۷-02-۱۱) ‏(۳۷ سال))^[۱][۲] موسیقی‌دان، آهنگ‌ساز، تهیه‌کننده و هنرمند آمریکایی میباشد. او بیشتر به عنوان رپر، آهنگ‌نویس، کیبردیست، خواننده و گیتاریست گروه راک لینکین پارک شناخته میشود. مایک کارهایی تنهایی نیز زیر پروژه خودش با نام فورت ماینر دارد. او برای هر دو گروه کارهای گرافیکی، میکس و تولیداتی انجام می‌دهد. مایک رتبه ی #۷۲ از لیست "۱۰۰ بهترین خواننده‌های متال تمام زمان‌ها" ی "هیت پریدر" را دارد.^[۳]

مایک در محله آگورا هیلز در لس آنجلس به دنیا آمد و همانجا بزرگ شد. پدر او یک ژاپنی آمریکایی و مادرش روسی آمریکایی است. او برادری بزرگتر از خود دارد. او مدرسه ابتدایی را در پارکمن و دبیرستان را در کنیون به پایان رسانید. مطابق به مادرش، مایک در شش سالگی نواختن پیانو کلاسیک را آغاز کرد و اشتیاقش روزبه‌روز افزایش یافت. در سن ۱۳ سالگی او آرزو میکرد که بتواند موسیقی جاز، بلوز و هیپ هاپ را فرابگیرد. در طول مدرسه توانست گیتار را نیز فرا بگیرد و بعد از آن سبک خواندن رپ را نیز یاد گرفت.

بعد از نوجوانی، علاقه مایک شینودا به رپ باعث شد که برد دلسون او را تشویق کند، او کسی بود که مایک همراه با او تمرین آهنگهای رپ در یک استدویوی موقتی در اتاق خوابش میکردند. برد دلسون و راب بوردون (از لینکین پارک) و چند نفر از اعضای هوباستانک در مدرسه متوسطه آگورا با مایک شینودا همکلاسی بودند. بعد از اتمام مدرسه، بوردون در موسیقی آنها مشغول شد. این سه نفر گروهی را با نام زیرو (Xero) تشکیل دادند و شروع به کارهای جدی‌تری در موسیقی کردند.

پس از اتمام مدرسه، شینودا در کالج هنرهای طراحی مشغول به تحصیل شد تا به گرافیک دیزاین و نگاره پردازی بپردازد. همینجا بود که با دی‌جی و صفحه‌گردان جو هان آشنا شد که همراه با دوست کالج دلسون، دیو فارل در گروه زیرو ملحق شدند. همینجا بود که او با بحران هویت روبرو شد، سالها بعد از مصاحبه‌ای گفت:

"فکر میکنم که در کالج بودم که فهمیدم فرق بزرگی بین ژاپنی‌ها و ژاپنی-آمریکایی وجود داره. این خیلی مهمه که بدونیم. این چیز مشابهی نیست و من بعداً با لینکین پارک در ژاپن کنسرت دادم. اولین بار را دقیقاً به خاطر دارم، چقدر آشنا به نظر میرسید، از هواپیما بیرون اومدیم، بوی خانه‌ی عمه‌ام می‌آمد، در فرودگاه بوی ژاپن می‌آمد. نمیدونم که آیا کسی دیگری هم اینو حس کرده بود یا نه، اما من به محض بیرون آمدن از هواپیما فکر کردم که اینجا واقعاً برای من آشنا است با وجود اینکه هنوز هیچ چیزی ندیده بودم. و بعد، پس از رفتن به توکیو، اوساکا، کیوتو و ناگویا، شما بسیار زود متوجه چیزهایی می‌شود و کارهایی که مردم میکنند، چیزهای بسیار کوچکی که میکنند مثلاً چطور شما یک تکه کاغذ را برمی‌دارید. چیزهایی بسیار آشکار هستند مثل گرفتن کارت بیزینس یک نفر با دو دست، شما در آمریکا اینکار را نمی‌کنید. وقتی دیدم کسی اینکار را میکند، با خود گفتم، "آره، آره، عموم هم همینکارو میکنه". میدونی چیزهای کوچکی هستند که از ژاپن آمده‌اند اما فرهنگ در بین مردم ژاپنی-آمریکایی هم حفظ شده و این به من این احساس را میده که ارتباط همونجا بود و اینکه چرا من تا حالا متوجه نشده بودم.^[۴][۵]

در سن ۲۱ سالگی فارغ‌التحصیل در رشته گرافیک گردید و بلافاصله بعد از آن توانست شغلی را در همین زمینه پیدا کند.^[۱] با گذشته کاری‌اش به عنوان هنرمند گرافیک، مایک همراه با هان توانستند که تمام کارهای گرافیکی لینکین پارک و تعدادی برای گروه های دیگر را به دست بگیرند.

گروه شینودا در ابتدا با نام هایبرید تئوری (Hybrid Theory) شناخته میشد که بعداً نام آن به لینکین پارک تغییر داده شد. خواننده گروه مارک ویکفیلد بود که چستر بنینگتون توسط گروه به جای او انتخاب شد. از آغاز شینودا روی کارهای تکنیکی باند تمرکز میکرد و نقش بسیار مهمی را تهیه اولین آلبوم گروه با نام نظریه دورگه (به انگلیسی: Hybrid Theory) ایفا کرد. او همچنین نقش بسیار مهمی را در دومین آلبوم ریمیکس گروه با نام ری-انیمیشن در سال ۲۰۰۲ بر عهده داشت که با استفاده از تکنیک‌های خودش آهنگ‌های ریمیکس خزیدن و Pushing Me Away را آماده کرد. در اوقات بیکاری‌اش، آهنگی را با گروه "اکس‌اگزکیوشنرز" (به انگلیسی: X-Ecutioners) به نام It's Goin' Down عرضه کرد.

دومین آلبوم آنها در لینکین پارک متئورا نام داشت که در سال ۲۰۰۳ زیر نظر شدید مایک عرضه شد. برای جلد آلبوم مایک به همراه جو هان و چندی دیگر از دوستانشان، آنرا آماده ساختند. با عرضه آلبوم ترکیبی مسیر برخورد در سال ۲۰۰۴ که توسط لینکین پارک و جی-زی انجام شد، شینودا بیشتر وارد آلبوم شد و میکس‌هایی از آلبوم را تهیه و تولید کرد که توانست در همان سال گروه را برنده جایزه گرمی برای بهتری آهنگ رپ مشترک کند.^[۶]

آلبوم سوم لینکین پارک در ۱۴ می ۲۰۰۷ با نام دقایقی تا نیمه شب. در این آلبوم، شینودا تهیه کنندگی را با ریک رابین شریک ساخت. این همچنین اولین آلبومی بود که شینودا به تنهایی در آهنگهایی از آن خواند. مایک در آهنگهای "In Between" و "No Roads Left" به تنهایی در تمام طول آهنگ خواند و در آهنگهای دیگری همچون "'Bleed It Out" و "Hands Held High" رپ اجرا نمود. با وجود معمول نبودن خواندن مایک در آهنگ‌ها او موفقیت بسیار را توانست کسب کند، طوری که "هیت پریدر" صدای مایک را تحسین نمود و او را در ۱۰۰ بهترین خواننده‌های متال تمام زمان‌ها رتبه ۷۲ قرار داد.^[۷] مایک و ریک رابین دوباره با هم یکجا شده و آلبوم های آینده لینکین پارک را با نام "یک هزار خورشید" که در ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۰ عرضه شد و "موجودات زنده" که در ۲۶ ژوئن ۲۰۱۲ منتشر شد، تولید کردند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: